Dag 9

Ik besluit vandaag naar Harelbeke te rijden. Dan ben ik weer in België. Veel heuvels en dito dalen en wederom met een stijgingspercentage van 10%. En dan ruim een kilometer lang.. Ook in een dorp, hoewel niet zo lang, maar ik ga naar beneden het dorp in, dalingspercentage 10% en de huizen aan de andere kant van het dorp, de tweebaansweg gaat 1 meter van de muren, ligt op de andere helling op dezelfde hoogte, maar de huizen in het midden liggen dus echt in een gat van zo’n 40 of 50 meter diep. Ballonkuiten krijg je daar, want fietsen is daar, er gaat veel en vooral vrachtverkeer door heen, is levensgevaarlijk. De vrachtwagens gaan daar heuvel op soms niet meer dan 20 km per uur.

Wanneer we in Harelbeke aankomen staan er op de acht plaatsen al drie campers en zo erg laat is het nog niet eens. We gaan een rondje om en als we terug komen komt er nog een camper binnen. Blijkt een Deventenaar te zijn en als ik aangeef dat ik een probleem lijk te hebben met de dop van de watertank loopt hij met me mee. Hij doet dit al jaren ongeveer 120 dagen per jaar en we lossen het probleem op.

Daarmee is mijn wensenlijstje verder nog niet opgelost, maar het zwaarste probleem wel. Na wat gepraat zoek ik mijn hond weer op en doe een wasje, hang een lijntje op en ff later hangt deze was fier in de wind. Ik heb hier weer 220 volt en schrijf mijn logboek verder af. Moet soms zelfs flink denken en nazien waar ik wanneer was. 

22.31 uur zie ik en ik neem denk ik een borrel die ik hier om een uur of vijf bij de kruidenierszaak “ ’t Hoekje” kocht . Prijs netjes afgerond op 2 cent. Ik zeg de mevrouw dat ik uit Nederland kom en wij daar niet aan doen. Afrond op 5, maar ze wil mij 3 cent terug geven, hoewel ze aangeeft dat het inderdaad maar een heel gedoe is, die centen. Ze heeft geluk, 3 cent afronding is voor haar.