Dag 8
10 juli 2012 - Bonneville, Frankrijk
Na het ontbijt wil ik de jerrycan die nog vol staat in de schoon water tank gieten. Wat heb ik nu? De dop is nu toch los? Maar die wil er niet af en het lijkt ook wel dat het lekt. Een paar druppeltje lekken is geen probleem, maar als ik er geen water meer in kan doen moet ik met 15 liter toe. En ik weet niet hoe lang het soms duurt voor er weer water is. Dat gaat problemen geven. Ik kan nog wel ff zonder, maar Baros moet regelmatig drinken.
Dan besluit ik om maar terug te gaan naar Nederland, een en ander te verhelpen en dan zullen we wel weer zien. Ik maar dus aanstalten om naar het Noord Oosten te gaan. Ik zoek een overnachtingsplaats uit en rij weg. Het is nog vroeg op de dag. De camper die iets verder staat is nog in alle rust.
Na een aantal uren ben ik het zat. Ik ben bij Bonneville en besluit niet verder te gaan. Ik rijdt door het stadje, in mijn ogen armoedig en somber en als ik uit het dorp ben zoek ik een plaats waar ik zou kunnen blijven staan. In eerste instantie vind ik niet, maar dan rijdt ik een weggetje in dat flink in de bomen zit. Na ongeveer een kilometer en twee afgekeurde plekken ga ik links af een verhard pad op. Rechts staan een paar grote agrarische schuren met de deuren open en het pad gaat verder het land in. Net voorbij de schuren is een mooi stuk naast het pad. Ik controleer of het hard genoeg is, ik heb geleerd, en plaats de camper daar.
Eerst weer met de hond. Ik ga het pad verder op en zie direct al een haas. Verder, het is zo’n 500 meter verder ontmoet ik een hert die door het graan springt. Hij of zij wil mij niet ontmoeten.
Na het eten zit ik weer op mijn stoel en lopen de hazen bijna tegen de auto. Prachtige wolkenpartijen maken het plaatje af tot het donker is.
Stik donker.
Dan besluit ik om maar terug te gaan naar Nederland, een en ander te verhelpen en dan zullen we wel weer zien. Ik maar dus aanstalten om naar het Noord Oosten te gaan. Ik zoek een overnachtingsplaats uit en rij weg. Het is nog vroeg op de dag. De camper die iets verder staat is nog in alle rust.
Na een aantal uren ben ik het zat. Ik ben bij Bonneville en besluit niet verder te gaan. Ik rijdt door het stadje, in mijn ogen armoedig en somber en als ik uit het dorp ben zoek ik een plaats waar ik zou kunnen blijven staan. In eerste instantie vind ik niet, maar dan rijdt ik een weggetje in dat flink in de bomen zit. Na ongeveer een kilometer en twee afgekeurde plekken ga ik links af een verhard pad op. Rechts staan een paar grote agrarische schuren met de deuren open en het pad gaat verder het land in. Net voorbij de schuren is een mooi stuk naast het pad. Ik controleer of het hard genoeg is, ik heb geleerd, en plaats de camper daar.
Eerst weer met de hond. Ik ga het pad verder op en zie direct al een haas. Verder, het is zo’n 500 meter verder ontmoet ik een hert die door het graan springt. Hij of zij wil mij niet ontmoeten.
Na het eten zit ik weer op mijn stoel en lopen de hazen bijna tegen de auto. Prachtige wolkenpartijen maken het plaatje af tot het donker is.
Stik donker.
